مقایسه کارایی مدل های پهنه بندی بیابان زایی medalus،micd و fao-unep در کانون بحران بیابان زایی منطقه جرقویه استان اصفهان
Authors
abstract
بیابان زایی به عنوان یک بحران مهم در مناطق خشک استان اصفهان شناحته شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سه مدل اصلی پهنه بندی شدت بیابان زایی medalus، micd و fao-unep در کانون بحران بیابان زایی منطقه جرقویه در شرق اصفهان صورت گرفته است. بدین منظور معیارها و شاخص های بیابان زایی مربوط به آنها براساس خصوصیات منطقه و کارهای میدانی انتخاب و نقشه آنها در 27 رخساره ژئومرفولوژی تهیه گردید. نقشه های شدت بیابان زایی تولیدی براساس کلاس های هر مدل در محیط arcgis 10 طبقه بندی گردید و سپس توسط نرم افزار idrisi tiga 16.03 با یکدیگر مقایسه شدند. مطابق نتایج هر سه مدل، بیش از 95% منطقه مطالعاتی دارای کلاس بیابان زایی شدید است. مقایسه کلاس های شدت بیابان زایی بین سه مدل نشان داد که تنها 45% شدت بیابان زایی در بین مدل ها مشابه بوده که این امر به علت مختلف بودن تعداد کلاس ها و همچنین معیارها و شاخص ها در مدل های مختلف است. با توجه به صحت نقشه شدت بیابان زایی مدل مدالوس و همچنین سازگاری آن در انتخاب معیارها و شاخص ها، به کارگیری سامانه gis و میانگین هندسی در پهنه بندی بیابان زایی؛ به عنوان مدل برتر انتخاب گردید. طبق این مدل به ترتیب 85% و 15% از منطقه دارای بیابان زایی بسیار شدید و شدید است که بیانگر میزان بیابان زایی بسیار بالا در منطقه است و باید هرچه سریع تر با اجرای برنامه های بیابان زدایی روند صعودی فرایند آن را کاهش داد.
similar resources
مقایسه کارایی مدلهای پهنه‌بندی بیابانزایی MEDALUS،MICD و FAO-UNEP در کانون بحران بیابانزایی منطقه جرقویه استان اصفهان
Desertification is known as a major crisis in arid regions of Isfahan province. This study aimed to assess the performance of three main desertification models including MEDALUS, MICD and FAO-UNEP for mapping desertification severity in the hotspot of Jarghuyeh region, eastern Isfahan. Different desertification indicators and their related indices were chosen based on the characteristics of the...
full textطبقه بندی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل fao-unep در منطقه نیاتک سیستان
بیش از یک سوم کره زمین دارای اقلیمی خشک بوده و پدیده بیابان زایی در این مناطق شدت یافته است. تاکنون روش های متعددی جهت برآورد میزان شدت بیابان زایی این مناطق ارائه شده که یکی از مهمترین این روش ها، مدل fao-unep می باشد. در این تحقیق مطابق تجزیه و تحلیلی که بر روی سایر روش ها انجام شده، سعی گردیده تا معیارها و زیر معیارهای موثر بر فرسایش بادی شناسایی شده و مناسبترین آنها انتخاب شود و در نتیجه شد...
15 صفحه اولارزیابی شدت بیابان زایی با معیار فرسایش بادی با استفاده از مدلهای FAO-UNEP و MICD در منطقه زهک سیستان
بهمنظور ارزیابی و تهیه نقشه بیابان زایی تاکنون تحقیقات بسیار زیادی در داخل و خارج کشور انجام شده که منجر به ارائه مدل های منطقها ی فراوانی شده است. بهمنظور ارزیابی وضعیت فعلی شدت بیابان زایی محدوده ای با وسعت 88350 هکتار در منطقه زهک سیستان در نظر گرفته شد. در این تحقیق ابتدا براساس تلفیق اطلاعات مربوط به نقشههای توپوگرافی، زمینشناسی، عکس هوایی و بازدید های صحرایی، منطقه مورد مطالعه به 11 ...
full textارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل ایرانی بیابان زایی IMDPA (مطالعة موردی: دشت عباس، استان ایلام)
تحقیق حاضر به منظور بررسی پتانسیل بیابانزایی دشت عباس در منطقه نیمه‌خشک ایلام به وسعت 8/18028 هکتار با تکیه بر معیارهای خاک و پوشش گیاهی با استفاده از مدل ایرانی بیابانزایی صورت گرفت. با استفاده از این مدل هر یک از شاخص‌های عمق مؤثر خاک، بافت خاک، هدایت الکتریکی، درصد سنگ و سنگریزه، بهره‌برداری از پوشش گیاهی، تجدید حیات و وضعیت پوشش گیاهی با کمک نرم‌افزار ArcGIS®9.3، بدست آمده و نقشه مربوط به...
full textمقایسه کارآیی مدل های ایرانی ارزیابی خطر بیابان زایی IMDPA و MICD (مطالعه موردی: منطقه سبزوار)
full text
زمینه های دگرگونی مباحث بیابان زایی
مباحث بسیار زیادی، پیرامون مفهوم بیابانزایی به عنوان یک فرایند تخریب کننده‌ای که مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، انجام شده است. منازعه بنیادی و مداوم هم بر سر وجود واقعی بیابانزایی و همچنین چگونگی تعریف کردن، اندازه گیری و ارزیابی آن وجود دارد. در اینجا بیشتر از بازنگری ساده‌ی سیر تکاملی این مباحث، زمینه‌هایی مورد بررسی قرار می‌گیرند که این مباحث در آن به وقوع...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
علوم آب و خاکجلد ۱۹، شماره ۷۱، صفحات ۲۹۹-۳۱۰
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023